Waar discussies over nepnieuws, polarisatie, seksisme, racisme, de coronacrisis en privacy ons verdelen, lijkt vertrouwen het middel voor verbintenis. Vertrouwen is alomtegenwoordig. Een contract, de gezondheidszorg, een huwelijk, de democratische rechtsstaat: iedere relatie tussen mensen is gebaseerd op een bepaald soort vertrouwen. En toch blijkt het een term die erg lastig te definiëren valt.
Onder al onze aannames ligt een stukje vertrouwen. We nemen aan dat op de A1 richting Apeldoorn iedereen zich aan de regels houdt en dat de meneer naast je niet plotseling bedenkt om te keren. We nemen aan dat we een pak melk uit de supermarkt gewoon kunnen drinken. En dat we, wanneer we gaan slapen, plannen kunnen maken voor de volgende ochtend. Maar weet ik wel zeker dat ik morgen wakker word? Dat ik in oorlogstijd op mijn vrienden kan rekenen? En dat mijn hotdog op het station niet vergiftigd is? Weet ik zeker dat God niet bestaat? Dat mijn persoonlijke gegevens door bedrijven en websites worden gebruikt om mijn levenskwaliteit te verbeteren? En dat alles te verklaren is door middel van wetenschap? Ben ik door blind vertrouwen mijn grip op de realiteit verloren?
Technologie heeft ervoor gezorgd dat het zoeken van orgaandonoren sneller gaat, dat lange afstandsrelaties stand kunnen houden en dat nieuws uit Australië binnen een mum van tijd in de Nederlandse kranten kan verschijnen. Zonder het toevertrouwen van persoonlijke gegevens en informatie zouden deze ontwikkelingen nooit mogelijk zijn. Maar tot op welke hoogte kan ik van vooruitgang spreken, als technologie mij gestrest maakt en mij van de menselijke maat doet vervreemden? Is het wenselijk dat kunstmatige intelligentie aan de menselijke capaciteiten voorbijgaat? Daarnaast is vertrouwen in tijden van crisis essentieel. De regering rekent erop dat het volk zich aan dringende adviezen houdt, terwijl het volk vertrouwt op de artsen en de betrouwbaarheid van coronatesten. Maar, is dat vertrouwen wel gegrond? Ook het doorkomen van een financiële crisis vergt een grote dosis vertrouwen. Zijn banken wel zo betrouwbaar als ze zich voordoen? Misschien word ik wel ontslagen...
Politieke voorkeur lijkt verheven tot een nieuwe religie en andersdenkenden worden gewantrouwd. Vertrouw ik mijn buurvrouw nog als zij een compleet tegengestelde politieke voorkeur blijkt te hebben? Moeten we vertrouwen in Europa om ons staande te houden tegen wereldmachten als Amerika en China? En heb ik nog wel vertrouwen in mezelf? Door social media krijg ik een razendsnelle toevoer aan vergelijkingsmateriaal. Eet ik wel gezond genoeg? Wie heeft de gaafste vakantie? Wiens zoon of dochter is het slimst en bijzonderst?
Wie of wat is mijn vertrouwen in deze tijd nog waard? Zorgt vertrouwen voor een blinde vlek? En wat als vertrouwen de enige optie blijkt te zijn?
De Veerstichting gaat dit jaar op zoek naar de menselijke maat. Word weer een mens die niet alles weet. Een mens die onzekerheden heeft, durft te twijfelen én durft te vertrouwen. Eén op één, stap voor stap, woord voor woord.
Bestuur
Fee Zeelenberg – Voorzitter
Daan van der Mersch – Penningmeester
Isa Steijn – Thematicus
Wies Schreurs - Deelnemerswerving vormgevers
Godert Ponsen – Deelnemerswerving studenten
Martijntje van der Goes – Marketing & Logistiek
Ceremoniemeesters
Tjalle Schwartzenberg - Ceremoniemeester
Magalie van Exel - Ceremoniemeester
Partners
Cultiveer