Paul van Riessen

De meeste mensen kennen jou als hoofdredacteur van de Quote, maar welke kanten van Paul van Riessen zijn nog niet bekend bij het grote publiek?

,,Nou, ik denk dat het grote publiek sowieso niet zo aanslaat bij de naam Paul van Riessen, hoor. Dat moet je niet overschatten.
Ik woon in Bloemendaal met mijn vrouw en dochter van dertien. Als ik niet werk, dan heb ik er plezier in om thuis te zijn en de kleine wijs te maken in de wereld waarin ze zelf steeds zelfstandiger komt te staan.
Daarnaast zal vast niet bij iedereen bekend zijn dat ik een natuurmens ben. Wij hebben hier thuis een keurige labradoodle. Daarmee doen we eigenlijk voor het eerst mee met de kakkers in Bloemendaal, waar tegenwoordig iedereen een labradoodle heeft. We kwamen tien jaar geleden in Bloemendaal wonen en toen hadden we de keuze om meteen het kakkineuze deel van het dorp in te duiken met een lidmaatschap van HC Bloemendaal en alles wat daar voor de rest nog bij hoort. We vonden Bloemendaal een geweldige plek om je kind te laten opgroeien, maar we hoefden niet all in, dus we hebben bewust gekozen voor een normale school. En toen onze dochter aangaf dat ze liever in Haarlem gingen hockeyen dan in Bloemendaal, vonden we dat ook geheel oké.”

Heb je je niet laten verleiden tot een megalomane hobby, zoals veel Quote 500-leden?

,,Ik heb niet veel hobby’s, al doen we thuis wel graag spelletjes. De verliezer van die spelletjes moet allerlei huishoudelijke taken verrichten, zoals de hond uitlaten, boodschappen doen of koken. Als we snel tot een besluit moeten komen, pakken we de stopwatch. Wie de stopwatch het dichtst bij de tien seconden weet te stoppen wint, degene die het verst ervan af zit is de sjaak.

Je hebt eerst gewerkt als parlementair verslaggever bij BNR en je hebt een opleiding Journalistiek gedaan in Zwolle. Daar zitten niet veel raakvlakken met financiën en ondernemerschap bij. Wat trok je aan bij de Quote?

,,Het geeft mij veel energie als ik omringd ben met ambitieuze mensen. Ik heb niet zoveel met mensen die doelloos iets doen, rustig richting hun pensioen kabbelen en niet alles uit het leven halen. Ondernemers doen dat daarentegen wel. Die gaan altijd vol gas, zowel in het zakelijk verkeer als in het privéleven.”

Kun je jezelf ook herkennen in die mentaliteit?

,,Eigenlijk niet, in die zin dat ik meer een observator ben dan een participant. Eén van de drijfveren om de journalistiek in te gaan is dat ik heel slecht tegen verveling kan. In de journalistiek gebeurt er altijd wel wat. Als het ene brandje is uitgedoofd, ren ik naar de volgende. Dat is ook het leuke aan Quote, de omgeving waar de ondernemers in opereren is onwijs dynamisch. Daarnaast was ik nieuwsgierig naar de wereld van het grote geld. En ook niet geheel onbelangrijk, de sfeer bij Quote lag mij erg goed. Het zijn kwajongens met een wij-tegen-de-wereld-gevoel. Dat zijn organisaties waarin ik floreer. Ik kan heel slecht tegen protocollen, regeltjes, gezag en autoriteit. Dan is zo’n vrijbuitersclubje als Quote wel aantrekkelijk om bij aan te haken.”

Hoe is die aversie tegen autoriteit zo gegroeid?

,,Weet ik niet, maar ik herken het ook bij mijn broers en zus. We kunnen er slecht tegen als anderen vertellen wat we moeten doen. Mijn broers hebben het ook snel aan de stok met verkeersagenten en dat soort types. Die houding zullen we toch bij onze opvoeding hebben meegekregen. Het is belangrijk om op posities te komen waarin jezelf beslissingen over je eigen leven kan maken en je moet je niet door een of andere kneus de les laten lezen.
Ik kan me nog herinneren dat ik tijdens mijn studie de mogelijkheid had om me te laten oproepen voor militaire dienst. Dat zou de allerlaatste lichting zijn, dus het leek mij een aardig idee om daar een boek over te schrijven. Maar toen ik inzag hoe dat er in de praktijk uit zou gaan zien, kwam ik daar snel van terug. Als zo’n vent met een baret en doorkijksnor mij gaat vertellen hoe ik mijn bed moet opmaken en dat dan gaat afkeuren door alles los te trekken, ga ik zulke verschrikkelijke ruzie maken.”

Vertaalt die houding zich ook naar hoe je de redactie managet als hoofdredacteur?

,,Ja zeker. Ik laat de redactie graag zoveel mogelijk vrij. De beste verhalen worden geschreven als je ze zelf aandraagt. Elke redacteur levert aan het begin van de cyclus enkele ideeën aan die hij of zij graag uitwerkt. Over het algemeen krijgt iedereen daar groen licht voor. Natuurlijk zitten er grenzen aan de vrijheid, er zijn bijvoorbeeld deadlines die gehaald moeten worden, maar in beginsel is de journalistiek een vak voor vrije geesten.”

Je bent nu toegetreden tot de Raad van Advies van de Veerstichting. Wat gaf voor jou de doorslag?

,,Ik vind ondernemers zo leuk omdat het allemaal vrolijke, optimistische figuren zijn, en dat zijn jullie natuurlijk ook. Het lijkt mij een mooi avontuur om naar zo’n symposium toe te leven waarbij vele knopen moeten worden doorgehakt en verschillende dilemma’s opdoemen. Het is natuurlijk fantastisch om daar een steentje aan te mogen bijdragen.
Daarnaast kan ik me geheel vinden in de missie van de Veerstichting. Het is belangrijk voor de samenleving dat er genoeg verbinding is tussen de jongere en oudere generaties. Tegenwoordig kom je veel mensen tegen die vooral willen zenden, maar het is juist van belang om mensen samen te brengen die van elkaar willen leren en nieuwsgierig zijn naar wat er speelt bij de andere generatie. In feite weten jullie nieuwsgierigheid te kanaliseren. Dat is uniek, want er zijn genoeg mensen die die nieuwsgierigheid ontberen.”

Ondertussen komt de kakkineuze labradoodle, genaamd ‘Swiffer’, binnen. Pauls dochter had nog tevergeefs gepleit voor de naam ‘Snuffie’. ,,Uiteindelijk ben ik degene die ermee in het bos moet lopen en om dan steeds ‘Snuffie’ te roepen is ook weer zo wat.”

Het thema van dit jaar is ‘Tussen man en macht’. Hoe zie je dat thema terugkeren in je werk bij Quote?

,,Af en toe moet ik een praatje houden over de Quote 500 en dan wordt mij gevraagd waarom we ooit met die rijkenlijst begonnen zijn. Een deel van het eerlijke antwoord is natuurlijk dat enig voyeurisme ons niet vreemd is, maar het andere deel van het antwoord is dat geld uiteindelijk ook macht is. Daarom is het niet onbelangrijk om inzichtelijk te maken hoe dat verdeeld is.”

Hoe vertaalt geld zich in macht in jouw optiek?

,,Dat gebeurt op verschillende manieren. Je kan bijvoorbeeld geld doneren aan politieke partijen. Quote 500-lid Cor van Zadelhoff staat erom bekend jaarlijks een stamppotdiner te organiseren voor de VVD. Dan verzamelt hij kopstukken van de partij en vermogende vriendjes die het leuk vinden om over maatschappelijke onderwerpen te debatteren. Toegang tot mensen met politieke macht is natuurlijk ook macht. Als jij je ideeën in de hoofden van bewindspersonen en parlementariërs kan brengen, kun je indirect je macht laten gelden.
Daarnaast kun je met geld veel invloed uitoefenen op de positie die je kinderen uiteindelijk gaan bekleden. Zo kun je dure bijlessen financieren, je kunt ze op een sport zetten waar ze een netwerk opbouwen waar ze later veel aan hebben, je kunt ze met hun studie een grote voorsprong geven. Je merkt dat kinderen van welvarende mensen heel veel meer kansen hebben dan kinderen uit armere gezinnen. Ook die kunnen wel degelijk op hetzelfde niveau komen, maar die moeten er veel meer moeite voor doen.”

Tot slot, wie is jouw droomspreker voor het symposium?

,,Als we het over geld en macht hebben, kom ik al snel bij Elon Musk uit. Hij heeft Twitter natuurlijk niet slechts uit zakelijke overwegingen gekocht, maar probeert daarmee ook zijn stempel op de Amerikaanse democratie te drukken door Donald Trump weer terug te laten keren op het platform. Over die acties lopen de meningen uiteraard flink uiteen, dus ik kan me voorstellen dat er binnen dit thema fascinerende vragen aan hem te stellen zijn.”

Andere interviews